Joséphine Fesser hoofdrol in nieuwe roman 'Maannachten'

Joséphine Fesser- Borrhée, van Nederlandse komaf, is de hoofdpersoon in mijn nieuwe historische roman 'Maannachten'. Joséphine, tekenlerares, is de vrouw naast de bekende Hollandse schilder Johan Barthold Jongkind. Beiden werden geboren in 1819 en overleden in 1891 enkele maanden na elkaar in Frankrijk en werden naast elkaar begraven. Hoewel zij getrouwd was met de kok Alexandre Fesser en een zoontje had genaamd Jules, nam zij haar hele leven de zorg en de zakelijke belangen op zich van de qua karakter zeer onrustige schilder Jongkind. Haar echtgenoot Alexandre Fesser verbleef als kok op een kasteel, terwijl Joséphine in Parijs samen met Jongkind een appartement/atelier bewoonde. Zij ontmoeten elkaar in 1860 in Parijs via de kunsthandelaar Pierre Martin, wiens collectie eigentijdse schilderkunst zij regelmatig komt bekijken. Mede door Madam Fesser, zoals de kunstenaar haar stug zal blijven noemen, hervindt Jongkind zijn geestelijke rust, hij had soms last van waanideeën en dronk overmatig, en komt zijn carrière weer tot bloei. Ook in de geschiedenis van Joséphine zijn er talloze vraagtekens waar door de tijd heen nooit een antwoord op is gekomen. Waarom leefden Alexandre en Joséphine ieder hun eigen leven, terwijl zij getrouwd bleven. Hoe kon het bestaan dat Joséphine en Jongkind regelmatig op bezoek gingen bij Alexandre?Waarom was Jongkind na het overlijden nog zoveel meer van slag en onder de indruk van de dood van Alexandre dan de familie. Het zijn maar een paar vragen, maar voor mij een reden deze lacunes in de geschiedenis op te sporen en daar fictief een aannemelijk verhaal van te maken. Dit jaar is het precies 125 jaar geleden dat beiden overleden.

De Wolkenkijker bijna voltooid

 

Het manuscript 'De Wolkenkijker' is bijna voltooid. Nu lijkt het alsof ik dit boek in een maand heb geschreven, maar dat is niet zo. Al voor ik begon aan mijn trilogie en 'Het geheim van Assendelft' was ik al aan dit boek begonnen. Maar door het grondige onderzoek en inlezen in de geschiedenis van de VOC Zeeland, heb ik daar de laatste maand veel profijt van gehad. Dat er weinig van mijn hoofdpersoon Sara Johanna Hoevenaar, echtgenote Frans Naerebout, bekend was, is eigenlijk heel fijn. Door zijn calendarium te nemen, wist ik wat er in die jaren gebeurde, welke schepen hij van de ondergang redde, waar hij was en wat er allemaal plaatsvond in Vlissingen. Aan mij de taak om van haar leven een voorstelling te maken. Naast het krijgen van haar zes kinderen en de zorg van de drie kinderen van zwager Jacob Naerebout, waren dat de gegevens waar ik het mee moest doen. Toch denk ik, dat ik van haar een geloofwaardige vrouw heb gemaakt. Een vrouw die hoopte wanneer ze zwanger was, dat het een meisje zou worden, omdat de angst voor de zee groot was, die als echtgenote ook werd buitengesloten, waardoor zij voor zich zelf moest opkomen. Maar toch ook een vrouw, die haar man door dik en dun steunde, wanneer hem door de Bewindhebbers van de Kamer Zeeland gouden bergen werden beloofd, wanneer hij een groot duur VOC schip redde, dat veel geld en goederen aan boord had. Voor Naerebout waren de vaak meer dan vierhonderd opvarenden op deze schepen van meer belang, dan geld en goederen. Haar verontwaardiging was vaak groot, dat met het verzoek van de Bewindhebbers om een schip met gevaar voor eigen leven te redden, tegelijkertijd haar gezin in de waagschaal werd gesteld. Niet alleen haar sterke kanten, maar ook haar zwakheden ten aanzien van de equipagemeester Benteyn spelen in het boek een belangrijke rol. In haar achterhoofd moet ze vaak gedacht hebben weduwe te worden, zeker wanneer Frans een jaar wegbleef en zelfs op Kaap de Goede Hoop terecht kwam, zonder iets van hem te vernemen. Niets menselijks is haar vreemd. Tegelijkertijd is de equipagemeester de aangewezen persoon om Naerebout als loods op pad te sturen, wanneer je het van de sombere kant bekijkt, zelfs de mogelijkheid heeft om hem de dood in te jagen. Hoe deal je als vrouw tussen deze twee mannen, wanneer je bij zijn reizen weinig of geen geld hebt en ook niet weet of er bij overlijden een bedrag beschikbaar komt bij de behoorlijk op de penning zijnde Bewindhebbers. Wat doe je wanneer één van je pleegkinderen wegloopt en door zielenkopers op één van de VOC schepen terecht komt. Hoe vind je hem terug en hoe krijg je hem vervolgens van boord. Wie is er dan voor nodig, de binnenvetter die je echtgenoot is, en als loods en mensenredder een potje kan breken bij het gezag of Benteyn, de invloedrijke equipagemeester. Ze is een vrouw van vlees en bloed geworden, een moederkloek waar het de kinderen betreft, fel wanneer haar onrecht wordt aangedaan, maar ook minnares en warme echtgenote. Het is een leven geworden dat zich afspeelde tussen 1756 en 1816 en waarvan ik haar huwelijksjaren van 1775 tot bijna aan haar dood in 1816 heb beschreven. Eerst in Vlissingen, later in Goes. Zelf denk ik dat haar leven er wellicht zo heeft uitgezien. Sara Naerebout mag dan wel wat haar leven betreft buiten de archieven zijn gebleven, met dit boek De Wolkenkijker hoop ik haar toch een gezicht te hebben gegeven, waar je als lezer nog wel eens aan terug denkt. Wanneer dit het geval is, zal het boek De Wolkenkijker voor mij geslaagd zijn. 

Nieuwe historische roman, werktitel 'De Wolkenkijker'

Vanmorgen aan een nieuwe historische roman begonnen. Het onderzoek daarvoor is verricht en het verhaal speelt zich ditmaal af in Zeeland. Gedeeltelijk in Vlissingen en uiteindelijk in Goes. De garnalenvisser, mensenredder en zeeloods o.a. bij de VOC Frans Naerebout (1748-1818) is in Zeeland geen onbekende (ik stam er rechtstreeks vanaf via zijn zoon Levinus). Er staat van hem een standbeeld op de boulevard van Vlissingen en ook in het museum in Vlissingen is bijvoorbeeld dit portret van hem te zien. We weten veel van hem door onder andere het boekje dat J. Stamperius ooit schreef over zijn heldendaden en de Lofrede, die werd uitgesproken in de Vergadering van het Goesche Departement, der Maatschappij tot Nut van 't Algemeen, verschenen in 1819. Mijn ingang om een roman te schrijven is dan ook niet Frans Naerebout zelf, maar zijn vrouw Sara Johanna Hoevenaar (1755-1816). Van haar is in de archieven weinig meer bekend dan de datum wanneer ze geboren werd te Sluis en ze zijn zestal kinderen baarde. Toch moet het een bijzonder leven geweest zijn. Heel onzeker ook wanneer je echtgenoot op het koopvaardijschip de Voorland stapt als loods om het tot het Kanaal (tussen Engeland en Frankrijk) te begeleiden. Van het konvooi strandt een deel van de schepen op de zandbanken en andere schepen vallen door verraad in Engelse handen. Naerebout weet de Voorland veilig en zonder problemen naar Kaap de Goede Hoop te loodsen. Op de terugweg wordt hij krijgsgevangene van de Engelsen en wordt uiteindelijk naar Londen gebracht. In die tijd geen mobieltje om je vrouw te melden: Zet de aardappelen maar lager, want ik zit op Kaap de Goede Hoop. Aan mij dus om aan de hand van de tijdlijn (calendarium) van Frans Naerebout, het leven van Sara te beschrijven. Hoe ging het haar in die tijd af wanneer hij weg was, hoe kwam ze aan haar geld, hoe ging het met de opvoeding van de kinderen? Kortom hoe zag haar leven in Vlissingen er in die tijd uit. Ik laat me voor deze roman dan ook opsluiten in het hoofd van Sara Johanna Hoevenaar en kijk mee hoe zij aan haar leven inhoud geeft.

Hoofdpersoon Sara du Faget van Assendelft woonde op het Lange Voorhout, huidige huisnummer 20

Mijn hoofdpersoon Sara Louisa du Faget van Assendelft woonde tot haar overlijden in 1807 op het Lange Voorhout 20. Het Lange Voorhout te 's-Gravenhage is een van de mooiste en voornaamste straten van de 18de eeuwse Republiek. De bewoners leidde er een vrij decadent leven, dat ze onderhielden door elkaar over en weer te bezoeken. Tijdens deze ontmoetingen, de zogenoemde jours, speelden ook de dames een belangrijke rol. Omdat het mijn wens was om heel dicht bij Sara te komen, kun je je alleen maar een voorstelling van haar maken, wanneer je nauwkeurig uitzoekt hoe haar omgeving er uit ziet. Daarbij komen dan direct allerlei vragen bovendrijven. Hoe ging zij gekleed, de mode dus van die tijd, hoe zag haar dagindeling er uit, welk politiek klimaat heerste er. Dit is wat we als schrijver de colour locale noemen, de achtergrond en het decor waarin zij zich bewoog. Voor wat betreft de jours, de beleefdheidsbezoekjes, die men bij elkaar aflegde bestond een bepaald patroon. Het kwam soms voor dat men jaarlijks een lijst van zo'n 85 adressen afging, waarvoor het rijtuig in gereedheid moest worden gebracht. Daarnaast waren er nog de sociëteiten en verenigingen alwaar men informele contacten onderhield. Het dagboek van een tijdgenote, Magdalene van Schinne geeft een prachtig inkijkje in het leven van Sara. Zij noemt haar menigmaal in het door haar bijgehouden dagboek. Het Lange Voorhout was in die tijd ook de straat waarvan de bewoners plat gezegd, een beetje tegen elkaar op boden, in aanzien, rijk zijn en het daarbij behorende uiterlijk vertoon. Hun panden en gevels werden meer en meer verfraaid. Men had er wat voor over om er toch maar vooral bij te horen. Maar niet alleen de gevels, ook de interieurs hielden gelijk tred. gevoelig voor het oordeel van de naast omgeving werd met gestileerd stucwerk en fraai geschilderde behangsels, de levensstijl van de bewoners geaccentueerd. Ik heb geprobeerd om in mijn boek de decadente stadse rijke, tegenover de arme bevolking van het eiland Hoeksche Waard te zetten, in dit geval het dorpje Heinenoord, waar Sara een buitenverblijf had, het Hof van Assendelft. Ook het verschil tussen de stadse leeghoofdigheid tegenover de dicht bij de natuur levende eilandbewoner die vaak in die tijd niet konden lezen en schrijven, maar qua gevoel soms zoveel meer in hun mars hadden. Toch gebeurt het onmogelijke Sara wordt op haar buitenverblijf verliefd op de dicht bij de natuur levende Dirk van der Pligt. Het geheim van Assendelft is dan ook een onmogelijke, meeslepende liefdesgeschiedenis geworden, die bijna een leven lang heeft geduurd. Het was heerlijk om in deze setting de beide karakters en hun omgeving in het verhaal een rol te laten spelen. Op deze collage een indruk van het prachtige Lange Voorhout en het fraaie pand dat destijds door Sara werd bewoond.

Historische roman 'Het geheim van Assendelft' licht een tipje van de sluier op. Verschijnt in het najaar 2016

Mijn historische roman 'Het geheim van Assendelft' is af en zal dit najaar bij uitgeverij Zomer & Keuning verschijnen. Het Hof van Assendelft is in de Hoeksche Waard, samen met de boerderij Oost Leeuwenstein bekend als Museum Hoeksche Waard, een echt streekmuseum. Mijn hoofdpersoon Sara Louisa du Faget van Assendelft was de laatste ambachtsvrouwe van Heinenoord en verbleef regelmatig op haar 'buiten'. Zij was door vererving eigenaresse van veel land in en rond Heinenoord met bijbehorende 'heerlijke rechten' zoals het visrecht, jachtrecht en recht van tienden. De rentmeester behartigde de financiële en zakelijke belangen ter plekke in de heerlijkheid. Sara werd geboren in 1717 en stierf op 90-jarige leeftijd in 's-Gravenhage. In eerste instantie werd aangenomen, dat zij kinderloos gestorven was, zij was immers ongehuwd, echter uit archiefstukken is gebleken dat zij op 37-jarige leeftijd in 1754 is bevallen van een dochter Sara. In die kringen een werkelijke schande en wanneer dit gebeurde moest er veelal afstand van het kind worden gedaan. Zij kreeg de achternaam Sevenbergen (een veel voorkomende naam in de Hoeksche Waard) mee. Waarschijnlijk de achternaam van het gezin waarin zij opgroeide. Dat zij ongetwijfeld van het kind gehouden heeft, blijkt alleen al uit het feit dat zij het kind ook de voornaam Sara meegaf. Ook zijn er stukken gevonden waarin het kind zelfs een derde deel van de totale erfenis kreeg.  Wie in de archieven een leven natrekt komt altijd weer voor vragen te staan. Sommige documenten geven een mooi beeld van hoe iemand heeft gehandeld, maar roepen tegelijkertijd ook vragen op. Wanneer het dan in de bedoeling ligt om een fictionele historische roman te schrijven zijn juist die vragen mooi om er een antwoord op te geven. Zo liet zij de graftombe van de van Assendelfts in de kerk van Heinenoord dichtmetselen, terwijl zij zelf nog in leven was. Blijkbaar wilde zij daarin niet bijgezet worden na overlijden. Toch geven de archieven aan dat toen zij in 1807 in 's-Gravenhage overleed, het lichaam werd overgebracht naar Heinenoord. Waarom liet ze het graf verzegelend en tenslotte dichtmetselen, en waar ligt zij zelf in Heinenoord begraven, vraag je je dan af. Ook werd er een (zelf)moord gepleegd op de zolder van het huidige Hof van Assendelft. Allemaal zaken die de archieven niet of gedeeltelijk prijs hebben gegeven. Van het vrij decadente leven dat zij leidde aan het Lange Voorhout 20 (het hedendaagse huisnummer) is wat meer bekend omdat een tijdgenote haar benoemde in haar dagboekjes, die later werden gepubliceerd. Ook gaf het archief prijs dat zij huisconcerten organiseerde in haar woning aan het Lang Voorhout. Op een van de krabbelige briefjes van Leopold Mozart kwam ook de naam van Sara du Faget van Assendelft voor. Allemaal prachtige gegevens voor een roman, waar ik dan ook dankbaar gebruik van heb gemaakt. In mijn historische roman heb ik vooral het decadente leven van de hofstad tegen dat van de arme boerenbevolking willen afzetten en ik denk dat ik daar redelijk in ben geslaagd. Ik ben overigens mijn roman begonnen toen het huidige hof nog moest worden gebouwd. Daarvoor stond er naar alle waarschijnlijkheid een houten hofstede. Sara gaf na het overlijden van haar vader de opdracht om het Hof in steen op te laten trekken, over het waarom ze dat deed heeft in mijn boek alles te maken met een overweldigende meeslepende liefde! Nieuwsgierig? Koop in het najaar 2016 mijn roman 'Het geheim van Assendelft' 

Trilogie rondom boerderij aan het voormalige Zandpad in Puttershoek

Rondom deze boerderij aan het voormalige Zandpad te Puttershoek, Hoeve Bouwlust genoemd, speelt zich een meeslepend verhaal af, dat ik het afgelopen jaar schreef. Het verhaal bestaat uit drie delen en beslaat de periode 1920-1960. In het eerste deel keren we terug naar de jaren twintig. Om precies te zijn 1920. Driek Kruithof is de jongste in een gezin van drie jongens. Hoewel een opvolger op Hoeve Bouwlust in de toekomst gewenst zou zijn, zien de jongens er niets in. Drieks droom is om schilder te worden. Tijdens zijn studie wordt hij verliefd op dorpsgenootje Janna, die in Dordrecht in het naaiatelier van de excentrieke Cornelia Stigter werkt. Driek krijgt tijdens zijn studie een ongeluk en herstelt van een hersenschudding bij het kunstenaarsgezin Van Randwijk. Wanneer hij weer wat opknapt inspireert de omgeving, waar de logeerpartij plaatsvindt, de creatieve Driek enorm. Hij leert er ook Elsje, de dochter van Van Randwijk, kennen. Samen met haar trekt hij er op uit om in de vrije natuur te schilderen. Janna is jaloers op de manier waarop hij met Elsje omgaat. Uiteindelijk eindigt hun verkering.  Na de breuk verzet Janna haar zinnen en gaat haar eigen weg. Ze wordt zakenpartner van Cornelia in het naaiatelier in Dordrecht. Het zit Driek daarna niet mee. Hij verliest niet alleen Janna, in de tussentijd sterft ook zijn broer aan griep en wordt hij tegengewerkt in zijn eigen schildersbedrijf. Er wordt ingebroken in zijn werkplaats, waarbij zijn schilderwerk wordt vernietigd. Driek is ten einde raad als ook blijkt dat hij is bestolen. Van de dader geen spoor. Vervolgens worden de door hem geschilderde kerkbanken door onbekende oorzaak verknoeid, hetgeen in het dorp veel stof doet opwaaien. Zal de liefde tussen Janna en Driek ooit weer opbloeien? En komt er klaarheid in de reeks tegenslagen die hij te verduren heeft binnen zijn bedrijf?

Dit eerste deel wordt uitgegeven bij uitgeverij Zomer & Keuning en verschijnt begin 2017. Deel 2 staat op de rol voor het najaar 2017, het derde voorjaar 2018. Deze roman is gebaseerd op historische feiten, daarmee is een begin gemaakt voor een boeiende trilogie, die zich voornamelijk afspeelt in Puttershoek en Dordrecht.

 

Schrijven is reizen in je hoofd

Schrijven is reizen in je hoofd. Ik heb de afgelopen periode veel geschreven en dus veel gereisd. Vorig jaar drie boeken, samen vormend een trilogie waarvan het eerste deel in het najaar uitkomt bij uitgeverij Zomer & Keuning. Voor deze boeken hoefde ik niet ver. Het complete verhaal van de drie boeken speelt zich af in Puttershoek en Dordrecht. Voor het boek waar ik nu aan bezig ben, met de voorlopige werktitel 'Het geheim van Assendelft', reisde ik ook nog eens ver terug in de tijd. Was het bij de trilogie nog de tijd rond 1920, voor dit laatste boek reisde ik terug naar de 18de eeuw. Naar het statige Lange Voorhout in 's-Gravenhage waar mijn hoofdpersoon het beklemmende leven leidt tussen hooggeplaatsten. Waar theekransjes, herensoos en kaartavondjes het bestaan vormen. Waar een eigen keuze voor een passende echtgenoot niet aan de orde is. Een echtgenoot die niet uit liefde wordt gekozen, maar om zijn inbreng om het rijke bestaan financieel op een nog hoger plan te brengen. Ik reis mee in het leven van Sara du Faget van Assendelft en tijdens die reis ben ik in haar hoofd volop aanwezig. We verblijven nu op het Hof te Heinenoord. Ze is er samen met haar vriendin Hille die naast haar woont op het Voorhout. Sara is er Ambachtsvrouwe van Heinenoord, Hille Vrouwe van Beijerland en Piershil. Het Hof is nog niet opgetrokken in steen zoals wij dat nu kennen als Museum Hoeksche Waard. Het is een rijke boerenhofstede veelal in hout opgetrokken. Na twee dagen op het Hof reist Hille naar Beijerland. Sara is nu alleen op het Hof. Ze zal samen met rentmeester Leeuwenburgh naar het achterstallig onderhoud kijken en het laten repareren, waar haar vader dit heeft verzuimd. In de grote zwart geteerde schuur staan geiten en er lopen kippen op het erf. Met wie deelt Sara het verblijf op het Hof, van wie zijn de dieren? Net als zij op een mooie voorjaarsdag haar schouderdoek af doet, haar kousen uittrekt en de zon haar blanke huid streelt, zwaait de tuinpoort open.... Ik kijk via mijn toetsenbord en scherm gespannen mee wie daar binnenstapt en hoe het verhaal zich verder ontwikkelt. Het belooft, denk ik, een mooie, maar spannende reis te worden, waar ik op bescheiden afstand in meereis. Soms niet wetend waar het naar toe zal gaan. Maar uiteindelijk zal ook deze reis als schrijver wel ergens eindigen en zal het uiteindelijk worden overgedragen aan de uitgever. Die als een echt reisbureau het boek vervolgens aan mijn lezers zal willen verkopen!

Het geheim van Assendelft

De eerste twee hoofdstukken van mijn nieuwe roman 'Het geheim van Assendelft' zijn geschreven. De historische roman, (periode 1752-1807) speelt zich voor een gedeelte af op het Lange Voorhout in 's-Gravenhage en in het Hof van Assendelft in Heinenoord. Het Hof van Assendelft is nu in gebruik als Museum Hoeksche Waard. Het inlezen en onderzoek is gedaan, de historische gegevens in een calendarium gezet, waardoor het schrijven nu een heerlijke bezigheid is. 

Alle drie de delen van de romanserie gereed

Alle drie de delen, samen een trilogie vormend, zijn nu gereed. De eerste twee delen liggen bij de uitgever. Even een weekje afstand nemen van het derde deel en vervolgens grondig nakijken. Wel lekker om bij een eventueel contract al wat vooruit te hebben geschreven. Alle drie de delen van deze romanserie spelen zich af op en rond Hoeve Bouwlust in Puttershoek, maar ook gedeeltelijk in het mooie Dordrecht van weleer. Na deze trilogie heb ik plannen voor een historische roman (1717-1807) waarvoor ik voor een groot deel al onderzoek heb gedaan. Het verhaal zal zich voor een gedeelte afspelen aan het Lange Voorhout in Den Haag en in het dorp Heinenoord (Hoeksche Waard). Momenteel bezig met de rolverdeling en een calendarium om alle avonturen van een datum te voorzien en het verhaal structuur mee te geven. Vervolgens vergemakkelijkt deze methode mij om er het verhaal aan op te hangen en een synopsis te schrijven.

 

Voorlezen tijdens de Kinderboekenweek 2015

Voorgelezen op de Gravin Aleidaschool, een basisschool in Schiedam, vanwege de Kinderboekenweek 2015. Voorgelezen uit 'Als je van de trap afvalt...' Drie verschillende titels kinderboeken geschonken aan de school voor de schoolbibliotheek. Deze werden in dank aanvaard.

Mooie Woorden, Roman

Een regenachtige nacht. Twee mensen ontmoeten elkaar en brengen de nacht samen door. Zij vertelt, hij luistert. Wanneer het ochtend wordt, gloort er plotseling iets in haar, alsof er een donker gordijn wordt opengetrokken. Voor hem ontwikkelt zich op dat moment een drama. Haar woorden dreunen na in zijn hersenen, waarbij een ondubbelzinnig bericht uit een diep verborgen verleden hem angst inboezemt.

Voor de roman Mooie Woorden werd door de auteur voornamelijk gebruik gemaakt van veel autobiografisch materiaal. Geboren in Rotterdam en opgegroeid in de één van de buitenwijken, grenzend aan de polder die langzaam wordt volgebouwd, ontwikkelt zich het verhaal van een kind dat in een gezin van vijf kinderen opgroeit en een hartstochtelijk verlangen koestert om alleen te zijn in de natuur. Een kunstenaar tevens biologie docent, wiens huis nog net in de polder staat, toont begrip voor dit verlangen. Het verhaal kent een afwisseling van flash backs en heden, waardoor het verhaal een mooie vertelling wordt, die heden en verleden uiteindelijk bij elkaar brengt.

ISBN 90-5534-049-9 - Roman - titel: Mooie Woorden - uitgegeven door: Uitgeverij Deboektant Klaaswaal - prijs 14,95 euro - Te bestellen bij Uitgeverij Deboektant - www.deboektant.nl

De Mobilisatiekoffer, roman

De basis voor de roman De Mobilisatiekoffer vormt een op een rommelmarkt in Delft gekochte koffer met inhoud zoals brieven, foto's visitekaartjes, een echtscheidingsacte etc.. De auteur Marja Visscher nam meer dan een jaar de tijd om, via de inhoud, de eigenaar van de koffer te leren kennen. Aan de hand van de brieven en andere gegevens, afkomstig van een Nederlandse bankdirecteur gestationeerd in het vooroorlogs Nederlands Indië, schreef zij haar roman. De nalatenschap van deze onbekende is even verrassend als het slot van het verhaal, dat nog lang tot nadenken zal stemmen.

Na de uitgave heeft het boek veel stof doen opwaaien. Landelijke kranten doken op het bijzondere onderwerp van een wat al te gemakkelijk uitgeruimde woning bij overlijden. Zelfs een met een lakzegel verzegeld pakketje met brieven, met het verzoek 'Na mijn overlijden vernietigen' was tenslotte wat nonchalant op een rommelmarkt beland. Daar bleef het niet bij, de gegevens uit de koffer werden vervolgens, overigens wel onder andere namen, gebruikt voor de roman 'De Mobilisatiekoffer'. De auteur werd in tv en radioprogramma's gevraagd samen met de marktkoopman te verschijnen. Deze laatste nam zijn verantwoording niet en liet niets meer van zich horen. Toch vindt de auteur Marja Visscher dat zij met respect voor de eigenaar van het materiaal gebruik heeft gemaakt. Nadat de eerste krantenberichten verschenen werd de auteur gebeld door, naar later bleek, een nicht van één van de hoofpersonen. De koffer is in overleg teruggegaan naar de familie, wiens verantwoording het nu opnieuw is om met deze nalatenschap om te gaan.

ISBN 90-718802-69-8 - Roman - Titel: De Mobilisatiekoffer - auteur: Marja Visscher - Omslag - Marja Visscher - verkoopprijs: 14,95 euro - te bestellen bij Uitgeverij Deboektant Klaaswaal - www.deboektant.nl       

C.E. van Koetsveld, van dorpsdominee tot hofpredikant

 

Zijn werk wordt vaak vergeleken met de Camera Obscura van Hildebrand (Nicolaas Beets) en gezien in het licht van de vroege sociale tendensen in de literatuur, meer nog met dat van de Engelse schrijver Charles Dickens. Deze uitgave stelt de lezer in staat kennis te maken met de veelzijdige predikant/schrijver Cornelis Eliza van Koetsveld, geboren in 1807 aan de Boompjes te Rotterdam. Na zijn studie kwam hij als jonge dominee van 23 jaar, in het dorpje Westmaas terecht. Deze Hoekschewaardse gemeente, door hem zelf Mastland genoemd, inspireerde hem om zijn belevenissen in dit dorp op schrift te stellen. Velen zullen het kennen als de inmiddels beroemde Schetsen uit de Pastorie te Mastland (1843).

 

Na Westmaas verhuisde Van Koetsveld naar Berkel en Rodenrijs, vervolgens naar Schoonhoven om tenslotte in 's-Gravenhage terecht te komen. Daar werd hij op hoge leeftijd benoemd tot hofpredikant. Na zijn jeugd in Rotterdam wordt uitgebreid ingegaan op zijn leven en werken als predikant/schrijver in deze plaatsen. Om een indruk te geven van de levensloop begint het werk met een calendarium van leven en werken. Vervolgens is er kort aandacht voor de historische achtergrond, de politieke verhoudingen, de kerkhistorie en de literaire stromingen van zijn tijd. Tot slot is er een hoofdstuk gewijd aan zijn schrijverschap en de beoordeling van zijn tijdgenoten in kranten en tijdschriften.

 

De levensbeschrijving dient als kennismaking en leidraad in de ontstaansgeschiedenis van De Schetsen en veel van zijn andere werk, waarbij de nadruk ligt op zijn werk als schrijver.

 

Om de lezer opnieuw te laten kennismaken met de Schetsen uit de Pastorie te Mastland werd de tekst integraal uitgegeven en de spelling en typografie gemoderniseerd. Een woordenlijst achterin de uitgave helpt de lezer met het begrijpen van wat uit de tijd geraakte woorden en gebruiken.

 

ISBN 90-5534-233-5 - 240 blz. - gebonden, harde omslag - 100 illustraties -prijs 39,95 euro - getiteld 'Ds. C.E. van Koetsveld, levensbeschrijving, Van dorpsdominee tot hofpredikant' is te bestellen bij Uitgeverij Deboektant Klaaswaal, www.deboektant.nl  

 

 

Grote herdenkings- en overzichtstentoonstelling in Streekmuseum Heinenoord

 

Naar aanleiding van het boek was er een overzichtstentoonstelling van foto's, boeken en attributen van Van Koetsveld in het Streekmuseum Heinenoord. Daar werd de aankomst van Dominee Van Koetsveld opnieuw in scene gezet.

 

De feestelijkheden werden bijgewoond door Quintus van Koetsveld een achterkleinzoon van de broer van de predikant en de familie Croiset van Uchelen, familie van de bekende Haagse architect, schoonzoon van de predikant Van Koetsveld.

 

Meer dan honderd mensen namen in klederdracht deel aan het opnieuw inhalen van de predikant C.E. van Koetsveld en zijn echtgenote. 

 

Een jaar na de tentoonstelling in het Streekmuseum Heinenoord werden de antiquarische boekverzamelingen, bij elkaar het complete werk van de schrijver/dominee, van de in Engeland wonende Quintus van Koetsveld en van Marja Visscher geschonken aan de Vrije Universiteit van Amsterdam.



Voor de kat z'n viool



Tomi gaat met haar tante Sophie naar de vioolbouwer om een viool uit te zoeken. Ze wil net als haar tante een goede violiste worden. De viool is een spannend instrument. Ze ontdekt dat de lak, waarmee de vioolbouwer zijn viool lakt een geheim recept blijkt. Daan, Tomi's vriendje, is verliefd op Tomi, maar houdt niet van haar viool. Soms moet je keuzes maken, vindt Tomi. Zoenen is misschien wel cool, maar vioolspelen is nu even belangrijker. Ze wil mooie concerten geven en wereldberoemd worden. 'Je speelt tenslotte niet voor de kat z'n viool,' zegt Sophie. 'Er is altijd wel iemand die naar je luistert.' Daarom is Tomi van plan om keihard te studeren. 'Want,' zo zeg Sophie, 'alleen dan kun je toetreden tot de geheime orde van de stevig studerende.' De leden van die orde herken je aan een putje in hun hals. dat wil Tomi ook wel, zo'n putje...

Het kinderboek voor de leeftijd van 10+ getiteld 'Voor de kat z'n viool' kan afzonderlijk gelezen worden, maar is het derde deeltje waarin de hoofdpersoontjes Tomi en Daan een hoofdrol spelen.
De hoofdstukjes zijn nu wat langer en ook Tomi en Daan zijn in middels wat groter geworden. Zij zitten in groep 8 van de basisschool. Toch is ook dit boek weer rijk geïllustreerd door Liza Jazenko.
Zij verzorgde met haar aquarel ook de omslag.

ISBN 90-5534-216-5 - gebonden, harde omslag - Voor de kat z'n viool - Verkoopprijs 12,50 euro is te bestellen bij Uitgeverij Deboektant Klaaswaal, www.deboektant.nl

Een oma met een helm

 

Komen baby's meestal helemaal kaal ter wereld, Tomi's oma werd geboren met een helm. Daarom is het een heel bijzondere oma. 'Mijn betovergrootmoeder,' zegt Tomi tegen Daan, 'en het is hartstikke geheim, dus mondje dicht! Zweer je het?

'Ik zweer het,' zegt Daan. Hij spuugt op zijn vingers en steekt ze omhoog. Wanneer Tomi bij haar oma gaat logeren gebeuren er hele maffe dingen. Je zou het bijna niet geloven. Of toch...

 

Een leuk kinderboekje voor de leeftijd van 8+. Het boekje is zelfstandig te lezen maar volgt op het eerste deeltje 'Als je van de trap afvalt' en gaat over de zelfde hoofdpersoontjes Tomi en haar vriendje Daan. Kleine hoofdstukjes met in bijna elk hoofdstuk een illustratie, een potloodtekening van Liza Jazenko. Zij verzorgde ook de aquarel voor de omslag.

 

ISBN 90-5534-215-7 - gebonden, harde omslag - Verkoopprijs 12,50 euro - te bestellen bij Uitgeverij Deboektant Klaaswaal, www.deboektant.nl

Als je van de trap afvalt...

Tomi woont in een huis met héél véél trappen. Zelfs het dak heeft aan twee kanten een trapje. Precies onder dat dak, op de zolder dus, woont Tomi. Soms heeft Tomi zin om in het trappenhuis te spelen. Maar dat mag niet 'Want dat stoort de buren,' zegt haar moeder. 'Waarom,' vraagt Tomi. 'Daarom,' zegt haar moeder. Maar daarom is geen reden. En als je van de trap afvalt dan ben je ook beneden. Dus laat Tomi zich gewoon van de trap vallen. Boemmmm... Je zult het misschien niet willen geloven, maar één zo'n trap scheelt toch een hoop avonturen. Lees zelf maar....

Het kinderboek, leeftijd 6+, is heel geschikt om voor te lezen. De hoofdstukjes zijn klein en overzichtelijk. Bij elk hoofdstuk tekende Liza Jazenko een prachtige potloodtekening. Ook de aquarel voor de omslag is van haar hand

ISBN 90-5534-214-9 - Gebonden, harde omslag - Verkoopprijs 12,50 euro te bestellen bij Uitgeverij Deboektant Klaaswaal, www.deboektant.nl

Essay: Karakters, uit het goede hout gesneden

 

Wanneer we de viool menselijke trekjes toedichten, symboliseert elk individu dan niet in elke willekeurige viool datgene dat door emoties in het lichaam wordt gereflecteerd? Als dat zo is, zegt dat dan iets over het karakter van de violist of toch ook iets over het instrument? Grijpen de klanken die het instrument voorbrengt wellicht in op psyche? Maakt het dan nog uit of die tonen aan een minder goed instrument worden ontlokt? Muziek is immers een universele, woordloze taal die door iedereen begrepen wordt. Speelt de muziek, die de violist zelf voortbrengt op het instrument, bij hem/haar niet een versterkende rol in zijn oordeel over het karakter van de viool?

 

Over deze vragen gaat dit boek. De auteur Marja Visscher hoopt in dit essay er samen met haar lezers een antwoord op te vinden. Als lezer krijgt u namelijk de kans om kennis te maken met de drie in haar bezit zijnde violen door middel van een bijgevoegde CD. De lezer maakt niet alleen kennis met de geschiedenis van de drie instrumenten, maar wordt tevens in staat gesteld een mening te geven en een oordeel te vormen over welk instrument het meest tot de verbeelding spreekt.

 

CD behorende bij het boek 'Karakters':

1. Violiste Heleen DeWitte koos voor de viool die werd gebouwd door Jean Baptiste Colin het Air uit de suite in D major (BMV1068) van J.S. Bach

2. Voor de viool Chez N.A. L'été zocht zij uit het Klezmer repertoire 'Firn di mechetonim ahejm'

3. Op de viool Eagle gebouwd door Jan Wassink uit Mijnsheerenland speelt zij Sonatine opus 100 in G major, 1ste deel Allegro risoluto van A. Dvorák

4, 5, 6, Op elke viool afzonderlijk valt nog eenzelfde passage te beluisteren uit het Violin Concerto in g mineur van Max Bruch

 

Productie met bijbehorende CD:

Audio-opname en bewerking: Macro Videoproductie

De violen worden bespeeld door Heleen DeWitte

Pianobegeleiding: Piet Westhoeve

 

Omslagontwerp: Marja Visscher

 

ISBN 978-90-5534-275-4  -  Dit essay is te koop tegen 14,95 euro (inclusief CD) en te bestellen via Uitgeverij Deboektant Klaaswaal: www.deboektant.nl

 

 

Uitreiking van het eerste exemplaar van Karakters, uit het goede hout gesneden aan Jan Wassink, vioolbouwer en Heleen DeWitte violiste.

Rara dat ben ik

Rara woont samen met haar moeder Pietsie en haar vader Kreukel in een oude school. ‘Als je dag en nacht naar school gaat,’ zegt de meester, ‘dan mag ik wel wat van je verwachten.’ Pietsie is hoedenmaakster en geeft tekenlessen. Kreukel werkt in de milieustraat. Samen met haar vriendje Hicham beleeft Rara een spannend avontuur, wanneer een man zijn hond zomaar ineens achterlaat in het park. Vanaf die dag woont en slaapt hond Bas in het keukenkastje van de Oude School, wordt Rara verliefd en speuren ze naar de man die Bas heeft achtergelaten. Krijgen ze de dader te pakken en waarom komt de burgemeester naar de Oude School? Je leest het allemaal in ‘Rara dat ben ik’.

Ik ben geboren in 1951. Schreef  voor diverse kranten en tijdschriften. Publiceerde enkele kinderboeken ‘Als je van de trap afvalt’, ‘Een oma met een helm’, en ‘Voor de kat z’n viool’, romans ‘De Mobilisatiekoffer’ en ‘Mooie Woorden’, een essay ‘Karakters’ en een biografie over ‘Ds. C.E. van Koetsveld (uitgeverij Deboektant). Sinds dertig jaar directeur van uitgeverij Deboektant Klaaswaal, met als specialisatie topografische en historische uitgaven. ‘Rara dat ben ik’ is het eerste kinderboek dat ik in een collegiale samenwerking bij Boekscout uitgeef.

Journaliste en directeur van uitgeverij Deboektant Klaaswaal Marja Visscher (1951), studeerde literatuurwetenschap en schreef voor diverse kranten en tijdschriften. Daarnaast publiceerde zij enkele kinderboeken, romans, essay en een biografie. Voor haar nieuwste kinderboek ‘Rara dat ben ik’ koos zij in goede collegiale samenwerking voor uitgeverij Boekscout.

Recensie:

Wat een leuk verhaal! Het is bijna als een kinderfilm: kinderen vinden het leuk om te zien omdat ze naar leuke figuren kunnen kijken, maar er zit ook veel subtiele humor verstopt voor volwassenen. Zo ook in dit verhaal. Bijvoorbeeld het feit dat Rara graag een hond wil hebben en de onduidelijkheid over de rekensom, is iets wat herkenbaar is voor kinderen en wat ze erg grappig vinden. Maar er zijn ook situaties, bijvoorbeeld in de gezinssamenstelling van Rara, waarvan de humor misschien aan kinderen voorbij gaat, maar die door volwassenen wel opgemerkt worden.

Rara dat ben ik ISBN 978-94-6202-468-3  - Verkoopprijs 15,95 euro - Kijk voor bestellen en meer informatie op de website van uitgeverij Deboektant Klaaswaal: www.deboektant.nl